Memorias e lembranzas II: Sálvora

Continuamos esta serie de relatos das travesías deste verán pasado, lembrando unha das catro viaxes á illa de Sálvora que fixemos no Rana este ano. A primeira, cun grupo de amigos convidados polo meu fillo Mauro, realizada alá polo mes de xullo.

Tripulación: Nandi, Isabel, Alex, Liam, Mauro, Quico + eu.

Memorias e lembranzas II: Sálvora

Preparando a saída:

A navegación:

 Moi boa travesía con vento frouxo pero suficiente para facer avanzar o barco e poder ir relevando a caña entre toda a tripulaciòn. Vento perfecto para navegar con nenos e cunha tripulación que quere disfrutar do mar sen sobresaltos.

Na caña Nandi (nai de Alex)

Alex trincando a trapa

Sálvora xusto na proa.

 Chegamos e coma sempre, o primeiro é saudar á Serea e logo tomarse un bó baño.
 

 








Se ben, meu fillo Mauro ten un xeito particular de facerse notar nada máis desembarcar en calquera sitio:

Logo do xantar, emprendemos a marcha para facer a ruta do Faro partindo dende o Almacén:

Vistas dende o Almacén (antiga salgadeira)

  

 












 

O equipo: Mauro, Santiago, Liam e Alex

O Faro:

Sinalando a Pagar, onde afundiu o vapor-correo Santa Isabel en 1921

Isabel (nai de Santiago)

 ... de volta ao Rana, atopámonos co garda da illa, "a besta que domina o roteiro do Faro, o mesmo que atormenta a aquiles que furtivamente levan cousas da illa que non lles pertencen". Ben, iso foi o que lles contei aos repaces para facerlles entender que cando visitábamos unha ílla do Parque Nacional das Illas Atlánticas (coma calquera outro Parque Natural), non se podía nin deixar nin levar nada que non fose noso. Pouco caso me fixaron e mesmo o meu fillo, logo da filípica, contestoume que quería levar a cabeza do cabalo para poñela na súa habitación..., criaturiñas!  

   

Alex posando co garda da Illa mentres Mauro manifesta a súa decepción por non poder levar un "souvenir".

E tiven que pasar todo o camiño de regreso explicándolle de novo, porqué non se podía interferir coa natureza, que tiñamos que ser respetuosos co Parque, que patatín, patatán..., nin caso. Se cadra cando sexan maiores o entenderán. (ou non!). En todo caso, tratamos de desfrutar da paisaxe

E chega o momento de partir, de afastarse pouco a pouco dunha illa misteriosa, enigmática e máxica, que sempre deixa un pouso de inquietude, coma se unha parte de ti quedase alí para sempre petrificada como a serea ou a alma do cabalo repousando sobre a ponla dunha árbore no camiño do faro..., se cadra son certas as vellas lendas celtas e un anaco de nós, debe quedar en prenda cada vez que visitamos esta illa onde habitou Forcadiña, a filla do Rei dos oestrymios.

Despido esta entrada con imaxes de regreso a Cambados deixando por popa a preciosa Illa de Sálvora. Até a seguinte entrega e un saúdos a toda tripulación:

 Até a próxima.

(imaxes: Isabel Gonzalez Avión) 

Memorias e Lembranzas I

Mais polo ceo sen tempo dos seus ollos, 
leves no leve, branco no Branco, 
seguen a cruzar ténues, venturosos, 
imposíbeis, aqueles veleiros leves, 
aqueles veleiros brancos.

do poema "Veleiros brancos"
(poemario "A melancolía dos corpos)

Xulio Valcarcel

 

Chega o inverno, xa se escoita o vento petando contra as xanelas na noite, e polo día, esas encalmadas no mar, coma espellos cincentos, que agardan polo temporais e os seus vagallóns. Mesmo este ano semella que o inverno tiña presa e disque chegou adiantando ás mesmas témporas, coma un moderno estadista que se anticipa ao seu propio tempo e racha coas estadísticas preestablecidas de antemán. O outono acaba sempre por impoñerse ao verán, pero por moito que sopre e vente, non será quen de levarnos nin a memoria nin as lembranzas destes días de verán. 

Memorias e lembranzas I: Botadura e XII Encontro

 Empezamos polo principio, coa botadura do Rána no porto do Grobe a principios de xullo..., uns días antes do inicio do XII Encontro de Embarcacións Tradicionais de Cabo da Cruz. Daquela, xa estaba até as mesmas sentinas de tanta lixa, tanto verniz e tanta patente, e confesaba na derradeira entrada deste blog, que a varada deste ano se me fixera eterna e dura, moi dura. Pero en fin, ao final o barquiño regresou ao mar, e nós, a pasealo dun lado a outro da Ría e as veces, mesmo fora dela. 

 

Imaxes da Botadura:

(gravación: Quico Alvarez)

Rumbo Cabo da Cruz:

Nada máis botar o barco ao mar, aparellamos e fixemos provisións para acudir ao XII Encontro en Cabo da Cruz, nesta ocasión, cunha tripulación formada por Quico e Felix (socios do Clube Mariño Salnés), por Loli e Pereira (parella de feito) e unha representación do melloriño do Xurés, escollidos por Toño "O cesteiro", que acudiu á cita cos "Rampeiros da Baixa Lima", un grupo de entusiastas barulleiros da troula, a ghaitiña, o pan de millo e o brandy Soberano que éche cousa de homes. 

 

 

 

Os Rampeiros en acción:

 

Pero unha semana antes disto, xa o Clube Mariño Salnés andaba en acción para levar a Muller de Balboas a Cabo da Cruz, se ben nesta ocasión, renomeada (ou camuflada) baixo o nome de Bou de Vara. Porqué?..., pois por cousas da Burrocracia, da Volta ciclista ás Españas, das patrulleiras vixiantes das augas interiores e dos Rumbos de Colisión..., se ben, isto é outra historia e agardamos que para o ano que ben, a nosa dorna de tope se poida quitar o anteface e revelar a súa verdadeira identidade.

 A travesía:

tripulación: Bea, Miguel, Jato, Kube e Felix.

  
A chegada:

 

Punto de Encontro:

Coma sempre, a localidade que alberga un Encontro, neste caso Cabo da Cruz, convértese nun punto de confluencia de culturas, experiencias, sensacións e por suposto, navegacións.

toma de contacto coa hostalería local:

 

 cos pantaláns:

..., cos barcos:

 e co mar:

Vídeo navegación do sábado:

    

Ben, até aquí a 1ª parte das Memorias e Lembranzas deste verán, marcado en parte pola celebración do XII Encontro, se ben, calquera cousa por importante e novidosa que sexa, sempre acaba por converterse en algo rutineiro cando acontece con regularidade e coa previsible monotonía de escenografías semellantes. Non por isto, un Encontro perde importancia nin relevancia, pero para os que levamos xa uns anos nestas andainas, resulta comprensible que xa non vexamos as cousas cos mesmo ollos de anos atrás, de cando o traxe estabase a facer e á modelo, noviña de todo, aínda lle medraban as cadeiras. 

Unha aperta moi forte aos socios do Clube Mariño Salnés, ao colectivo da FGCMF, a todas as asociacións ou particulares que viñestes de fora, tanto ás que acoden dende sempre coma aquelas que viñeron por primeira vez (caso de Croacia) e unha lembranza especial para Luís Rei, sobre todo naquel ano de 2005 no que Cambados acolleu o VII Encontro. Unha aperta Luís.   

Fotografía de Emilio Insua (blog "A insua do Insua")

Praia de San Tomé. Cambados 2005

Na imaxe: Luís Rei (diante), Joâo, Toño "O cesteiro" e Chus ao fondo. De popa, a "Chouva" (a 1ª dorna do CMS) e a Nossa Senhora da Graça (gamela Portuguesa).