ARTE PAO

Cada catro anos, mais ou menos, toca desmontar o pao e a botavara para realizar os traballos de renovación do verniz.
É unha tarefa desagradable por canto hai que quitar toda a enxarcia, eliminar as capas de verniz vello, lixar integramente a madeira e despois aplicar de novo o producto.
Este é un deses anos, tempo de quitar burdas, estais, drizas, obenques e un milleiro de parafusos. Que se lle vai facer, hai que tomalo con paciencia porqué estas cousas fanse por Amor ao Arte.


ARTE PAO
  





1. Pao-Punk

2. Dúas Lúas

 3. Rebeldía

 4. Berlín

 4. Ollos de Boi

 5. Azul

6. Lazo-pé

7. Broches

8. Vexetal

8. Bauhaus

 9. Pao-pop

 10. Entre Virutas

 11. Secuencias Veladas

 

  12. Formas Burdas

13. Refugallo

 14. Máis nada

O Museu do Mar

A "semana de pasión" serviu para navegar, Nesta ocasión o mar levounos ata a ría de Vigo, con atraque en Bouzas. xa que estabamos alí e habia tempo para pasear decidimos achegarnos ata Alcabre, onde se atopa o Museu do Mar de Galicia, para por fin coñecer as instalacións, tanto do contido como do continente.

Saimos en camiñata desde Bouzas e o primeiro que avistamos é o faro de Alcabre que abriga unha pequena praia chea, literalmente, de pequenas embarcacións e tira-viras a terra, onde uns paisanos compartian unha mañán de morriña, desas nas que nin chove nin clarea.

O número de embarcacións neste recanto chama a atención, hai un mundo delas tanto na plaia coma en terra, gamelas de madeira, forradas en fibra, botes auxiliares, pequenas lanchas, planeadoras... todo un surtido.

Entramos nos dominios do Museu do Mar pola súa acolledora taberna, como debe de ser. O conxunto museístico está presidido polas Cíes, omnipresentes en calquera dos recantos polos que decorremos. O de ir primeiro á taberna non está mal, pero para visitar un museu é recomendable empezar polo principio.

Pasamos pola taquilla e comezamos a visita, recibiunos unha mostra de Artesanía de Galicia, que deixa paso á exposición premanente do mueseu. Despois deste punto ábrense ante o visitante unhas amplísimas instalacións que nos falan sobre naos, embarcacións tradicionais, o sumerxible de Sanjurjo Badía, unha parte pechada coa réplica do Beagle de Darwing, unha sorprendente zona adicada á bioloxía marina...

A continuación pasamos á segunda nave a través da pasarela. Aquí está o trurrón: historia da pesca, carpintería de ribeira, mecánica naval de Galicia, pesca de altura, baeeiros, industras derivadas e asociadas, conservas e salga, bateas. Tamén nun espazo amplísimo e bastante pouco animado.

A maior parte da visita, que non se extendeu moito no tempo xa que faltaba pouco para que pecharan as portas,  centrouse no acuario do museu, non é dificil ficar parado tempo e tempo observando os seres que o habitan, sobre todo cando un ten certa querencia polos acuarios, como é o caso. Xureles, pintos, maragotas, fanecas, lavancos, señoritas, escrachos, raias, rodaballos, sargos, gradicelas... as especies que habitan o mar galego, as nosas rías... levoume ás páxinas de un libro no que tiven a sorte de poder participar: "La vida bajo la quilla. Fauna y flora marina de las Rías Baixas" Todogrove Edicións, 2009. 

Como todo nesta vida, o Museu do Mar tamén é susceptible de mellora, xa que conta con varios espazos pechados so público e ten recursos que están bastante infrautilizados, pero é unha instalación necesaria, imprescindible, que debería contar con unha permanente labor de mellora e optimización, aínda que non corran os mellores tempos para a cuestión cultural. Se poden, achéguense a coñecelo.